Źródło: https://wetgliwice.pl/
Czym właściwie jest ortopedia weterynaryjna?
Wspomnieliśmy już, że ortopedia weterynaryjna zajmuje się biernym i czynnym narządem ruchu, a więc układem kostnym, więzadłowym i mięśniowym. Jest to więc naprawdę szeroka dziedzina – zadania specjalisty obejmują wszystkie etapy diagnostyki i leczenia, od rozpoznania zmian zwyrodnieniowych, nowotworowych czy pourazowych, a także zapaleń oraz zakażeń występujących w obrębie narządu ruchu, aż po ich leczenie (zachowawcze lub chirurgiczne).
Specjalista z tej dziedziny musi więc posiadać ogromną wiedzę, jeśli chodzi o prawidłową budowę narządu ruchu u różnych gatunków zwierząt. Konieczna jest również znajomość chorób układu kostnego czy mięśniowego występujących najczęściej u konkretnych ras, a także doświadczenie w przeprowadzaniu zabiegów chirurgicznych mających na celu złożenie złamanej kości, wymianę stawu biodrowego czy usunięcie zmian nowotworowych.
Z jakich metod diagnostycznych korzysta ta dziedzina?
Dziedzina ta korzysta z kilku podstawowych metod diagnostycznych, które pozwalają szybko, sprawnie i bezpiecznie ocenić stan niewidocznych przecież gołym okiem kości, mięśni i więzadeł. Metodami tymi są:
- badanie palpacyjne, czyli badanie dotykiem, które pozwala wyczuć ewentualne guzy, przerwania ciągłości i inne zmiany w obrębie badanych struktur anatomicznych;
- badanie ultrasonograficzne (USG) będące podstawową metodą diagnostyczną w przypadku urazów w obrębie mięśni, ścięgien oraz więzadeł i torebek stawowych;
- badanie rentgenowskie (RTG), będące podstawą w diagnostyce uszkodzeń (złamań, pęknięć) kości;
- tomografia komputerowa (CT), umożliwiająca zobaczenie trójwymiarowego obrazu wszystkich tkanek, a co za tym idzie ich dokładną ocenę z różnych perspektyw;
- rezonans magnetyczny (MRI), stanowiący narzędzie najbardziej precyzyjne, a co za tym idzie wykorzystywane przede wszystkim w przypadku wątpliwości co do oceny obrazu widocznego w USG czy RTG.